Van grote ateliers tot kleding maken door hobbyisten

Kleding maken is voor een deel een kwestie van grote ateliers in verre landen. Beroemde ontwerpers hebben hun eigen atelier met de beste naaisters. Verder zijn er kleine ateliers en thuisnaaisters die in veel gevallen bijvoorbeeld gordijnen maken voor stoffeerbedrijven en dergelijke. De overige kledingmakers zijn meestal eenlingen die het maken van kleding als hobby beoefenen. Hoewel het vak kleermaker oorspronkelijk een mannenberoep was zijn zeker de thuisnaaisters en hobby beoefenaren meestal vrouwen.

Grote naaiateliers en kinderarbeid

In grote ateliers in verre landen is soms nog sprake van kinderarbeid. Veel afnemers van de kleding van buitenlandse ateliers willen dat daar definitief een eind aan komt en weigeren kleding uit die ateliers in hun collectie op te nemen. In de negentiende eeuw was kinderarbeid in Nederland ook gewoon. Slechts door de kinderen ook te laten werken konden veel grote gezinnen overleven. De liberale politicus Samuel van Houten ontwierp een Kinderwet die in 1874 werd aangenomen en waarmee het verboden werd dat kinderen tot twaalf jaar in fabrieken werkten. Tegenwoordig bestaat er wereldwijd nog niet overal een vergelijkbare wet.

Kleding en mode en draagbaarheid

Kleding en mode zijn twee bij elkaar horende termen. In de regel volgen nieuw ontworpen kledingstukken de trend van de tijd. Die mode kent een lange geschiedenis en zal telkens veranderen ook al wordt in sommige stijlperioden teruggegrepen op eerdere modetrends. Maar in veel stijlperioden werd niet zo gelet op de draagbaarheid van de kleding. Ooit waren hoepelrokken in de mode met veel wijd uitstaande stof en ongemakkelijke onderrokken met hoepels. Tegenwoordig staat bij de meeste kleding de draagbaarheid voorop. Uitzondering vormen ontwerpen van beroemde ontwerpers waarbij het vooral gaat om de uitstraling van de kleding. Ook beschermende kleding is niet altijd erg draagbaar.

Kleding maken aan de hand van een patroon

Zelf kleding maken gebeurt meestal aan de hand van een patroon. Diverse magazines en modebladen zijn gespecialiseerd in het aanbieden van patronen. Handige kledingmakers kopen de benodigde stoffen en knippen volgens het patroon de onderdelen. Een beschrijving van de werkwijze leidt hen naar het eindresultaat dat er in de meeste gevallen wezen mag. Slechts een enkele keer mislukt een werkstuk maar dan is er meestal nog geen man overboord. Als de stof niet verknipt is kan het kledingstuk worden losgetornd en kan gewoon opnieuw worden begonnen.

Zelf creatief ontwerpen en uitvoeren

Leuker en spannender is om zelf een model voor een kledingstuk te bedenken en het patroon zelf te maken. Op die manier kan nog beter aan de smaak van de drager tegemoet worden gekomen. Na enige ervaring is de pasvorm van zelfbedachte kleding dikwijls ook beter dan van bestaande patronen die toch op een soort gemiddelde lichaamsbouw zijn gebaseerd.

Naaimachines in verschillende prijsklassen

Het belangrijkste attribuut dat nodig is om kleding te maken is uiteraard een naaimachine. Degenen die zelf kleding maken en aan een nieuwe machine toe zijn hebben een ruime keuze van machines in alle prijsklassen. Beginners die een eenvoudige machine aanschaffen moeten echter wel bedenken dat hun techniek vooruit kan gaan waardoor een simpele machine al gauw onvoldoende mogelijkheden kan hebben. Goedkoop is dan duurkoop want een machine tweedehands machine verkopen levert niet zo veel op. Duurdere machines kunnen soms aan de hand van een computerprogramma mooi borduurwerk maken. De keuze is geheel aan de bediener van de machine en afhankelijk van de creativiteit.